Σάββατο 24 Μαρτίου 2012

Για να κανω συντροφια στον εαυτο μου..

Εδω και αρκετο καιρο οι λέξεις μου σκανε προς τα μέσα,
απλώνονται σαν κοντα παιδικα χερακια προς τα μπρος ζητωντας τον Αλλο,
δεν βρίσκουν αποδέκτη ή
δεν ικανοποιουν την πεινα τους   απο την μεθεξη με τον αποδέκτη τους,
και
σωπαινουν..
Νοιωθω πως δεν υπάρχει τιποτα πιο επωδυνο και επικινδυνο απο τις λέξεις που σωπαινουν που σκάνε στο εσωτερικο σου .
Ετσι λοιπον αποφάσισα να τις  ρίξω στο νερο να φυγουν και να ταξιδέψουν προς το μακρυνο φαντατικο οριζοντα μπροστά μου ετσι για ν' αρχισω
να ελπιζω,
να φανταζομαι,
να κανω συντροφια στον εαυτο μου

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου