Τρίτη 10 Απριλίου 2012

Feeding the wolves...


 One evening a wise old Cherokee grandfather told his grandson about a battle that was going on inside him.

He said, “My grandson, it is between two wolves. One is evil: Anger, envy, sorrow, regret, greed, arrogance, self-pity, guilt, resentment, inferiority, lies, false pride, superiority and ego.

"The other is good: joy, peace, love, hope, serenity, humility, kindness, benevolence, empathy, generosity, truth, compassion and faith.”

The grandson thought about it for a minute and then asked his grandfather, “which wolf wins?”

The grandfather simply replied, “The one I feed.”

starting point?

...It seems am again at the starting point...
Again.?
But looking around everything has been changed.
Not repetition ALLOWED.
So, even though i seem to stand again at the starting point i am carrying on my shoulder all
i have ever gained and lost
i am in a new freshborn land starting not over but once for good
Good luck fellows
CU at the finishing line...?

Κυριακή 8 Απριλίου 2012

EXODOS: Πατώντας στις ακρες των δαχτύλων

EXODOS: Πατώντας στις ακρες των δαχτύλων: Μια βδομάδα ακόμη να "σπάω πέτρες", να χτίζω με παγάκια τη μια και μοναδική λέξη στο παλάτι της βασίλισσας του χιονιού, να ρουφάω προς τα...

EXODOS: Πατώντας στις ακρες των δαχτύλων

EXODOS: Πατώντας στις ακρες των δαχτύλων: Μια βδομάδα ακόμη να "σπάω πέτρες", να χτίζω με παγάκια τη μια και μοναδική λέξη στο παλάτι της βασίλισσας του χιονιού, να ρουφάω προς τα ...

Πατώντας στις ακρες των δαχτύλων

Μια βδομάδα ακόμη να "σπάω πέτρες",
να χτίζω με παγάκια τη μια και μοναδική λέξη στο παλάτι της βασίλισσας του χιονιού,
να ρουφάω προς τα μέσα το δάκρυ που απειλούσε να τρέξει.
Χωρίς να μιλήσω με τα παιδιά μου,
ελλοχεύοντας,
νοσταλγώντας να με αναζητήσουν ,γιατί τίποτα άλλο δεν θα μέτραγε ούτε θα με ανακούφιζε.
Πικραίνομαι αλλά και ανακουφίζομαι που τους βοήθησα να γίνουν τόσο δυνατοί και ανεξάρτητοι.
Πόσο περίεργο είναι να παρακολουθεις από μακριά, να φαντάζεσαι τις πόρτες που ανοίγουν,
τους ανθρώπους που αγαπούν, τη ζωή τους που λαχταρας αλλά που δεν της ανήκεις- πως θα μπορούσε άλλωστε - οικειοθελώς αποχωρώντας λίγο λίγο , πατώντας στις άκρες των δαχτύλων.